♬ Dariusz Staropiętka (IPI: 01244561367)
ISWC: T-325.668.804-3
ISRC: PL22P2400017
UPC: 725336688127
©℗ 2024 Dariusz Staropiętka / Ultramix Records
Opis sceny: Biuro stoi puste i zniszczone, jakby ktoś zatrzymał jego puls na zawsze. Opustoszałe rzędy biurek pokryte są kurzem, a porozrzucane dokumenty i rozbite sprzęty przypominają o chaosie, który tu niedawno panował. W tle krząta się firma porządkowa, wynosi z pomieszczeń to, co jeszcze nadaje się do użytku, zaczyna też wynosić krzesła i biurka.
Poza stłumionymi rozmowami tych pracowników, w ciszy przestrzeni słychać miarowy szelest szczotki, przesuwającej się po podłodze. Sprzątaczka, starsza kobieta o znużonej twarzy, porządkuje przestrzeń. Jej ruchy są powolne, ale metodyczne, jakby każdy zamach miotłą był próbą przywrócenia miejsca do życia, które całkiem niedawno je opuściło.
W pewnym momencie wzrok sprzątaczki przyciąga coś na zewnątrz.
W jednym z okien pojawia się twarz Moniki – brudnej, z potarganymi włosami, ubranej w brudny garnitur. Jej oczy, wciąż pełne determinacji, obserwują wnętrze biura, które niegdyś było jej królestwem. Z zewnątrz wygląda jeszcze bardziej upiornie – jej sylwetka jest niemal nieruchoma, a twarz wydaje się być zastygła w wyrazie gniewu lub żalu.
Sprzątaczka dostrzega Monikę kątem oka i momentalnie odwraca głowę. Gdy ich spojrzenia się spotykają, sprzątaczka wydaje z siebie przeszywający krzyk. Miotła wypada jej z rąk, a echo jej przerażonego głosu wypełnia opustoszałe pomieszczenie.
Monika wpada w panikę. Znika w mroku tak szybko, jak się pojawiła, pozostawiając po sobie jedynie wrażenie niepokoju. Sprzątaczka, wciąż wstrząśnięta, podnosi miotłę i zamiera na chwilę, jakby próbując zrozumieć, co właśnie zobaczyła. Co jakiś czas spogląda nerwowo w stronę okien, jakby bała się, że postać Moniki może się znów pojawić.